Gdy nie znasz swojej osobowości

Dlaczego zachowujesz się tak, a nie inaczej.

Gdy nie wiesz jaki typ osobowości reprezentujesz, często Twoje własne zachowania są dla Ciebie niezrozumiałe. Najbardziej chyba to widać w sposobie w jaki podchodzisz do wykonania jakiegoś zadania. Gdy coś wiesz, że musisz zrobić to albo zabierasz się za to od razu (jeśli jesteś cholerykiem) albo masz tendencję do odkładania w nieskończoność tego co masz zrobić.

To jest efekt różnic w osobowościach. Wspomniany choleryk często zabiera się za coś zanim przemyśli czy takie działanie będzie dla niego dobre w dłuższej perspektywie. Natomiast jego przeciwieństwo czyli flegmatyk – będzie odkładał w nieskończoność to co powinien zrobić wczoraj.

Gdy zdasz sobie sprawę z takich zależności będziesz czuł się lepiej z samym sobą bo przestaniesz się obwiniać za to, że podchodzisz do tematu wykonania jakiegoś zadania z takim a nie innym nastawieniem. Mając znajomość osobowości będziesz potrafił sam do siebie dotrzeć odpowiednim formułowaniem celów tak, żeby Twoje wewnętrzne Ja zrozumiało czego od niego oczekujesz i pomogło ci zrealizować zakładane cele.

Nie wiesz jak się zmotywować.

Brak znajomości własnej osobowości powoduje często problemy z motywacją. Często podejmujemy się jakiegoś zadania osiągnięcie którego przyniesie określone korzyści. Najczęściej są to korzyści materialne. Stawiamy więc sobie cel osiągnięcie którego przybliżyć ma nas do wymarzonej sytuacji…. i nic się nie dzieje.

Albo wystartowaliśmy z impetem i potem nie możemy zmusić się żeby dokończyć to co zaczęliśmy, albo w ogóle mamy problem żeby zacząć robić cokolwiek w kierunku realizacji celu. Dlaczego tak się dzieje?
Najczęściej problem jest niewłaściwe postawienie celu. Koncentrujemy się na tym aspekcie nagrody, który jest oczywisty (np pieniądze) ale dla naszej osobowości nie zawsze bardzo istotny, np. dla sangwinika większą nagrodą niż pieniądze będzie jego wyróżnienie, pochwała itp. Dla flegmatyka docenienie jego wkładu w realizację projektu już może stać się motywatorem.
Mając wiedzę o tym co jest Twoim głównym czynnikiem motywującym będziesz potrafił stawiać przed sobą cele tak, aby ich osiągnięcie było dla Ciebie naprawdę bardzo ważne.

Nie radzisz sobie ze słabościami.

Gdy nie wiesz jakie elementy Twojego zachowania wymagają większej uwagi z Twojej strony nie potrafisz określić co powinieneś poprawić w swojej osobowości.
Czasami nawet nie wiesz, że masz jakiekolwiek słabości. Tobie te cechy mogą się wydawać atutem ale na dłuższą metę mogą cię osłabiać. Chodzi mi o to, że każda z Twoich silnych stron doprowadzona do perfekcji, rozwinięta do przesady, może przekształcić się w słabość. Zamiast ci pomagać i służyć będzie cię ograniczała.
Przykład z autopsji:
Jako melancholik i choleryk w jednym mam zdolność do przeanalizowania prawie każdej sytuacji pod kątem tego, co się stania gdy zrobię to, a co gdy zrobię tamto. To jest przydatna umiejętność. Mój problem polega często na tym, że tak dogłębnie staram się analizować każdą sytuację, tak perfekcyjnie planuję to, co jest do zrobienia, że często nic nie robię bo na aktywność brakło czasu i energii… Popadam w coś co niektórzy nazywają paraliżem analitycznym.
Dopiero uświadomienie sobie tego kim naprawdę jestem, pomogło mi zauważyć, że moja silna strona stała się zbyt silna i zaczęła mi przeszkadzać zamiast pomagać.